liniowy
Encyklopedia PWN
układ 2 przewodów (wykonanych z różnych metali lub z półprzewodników) spojonych jednymi końcami, w którym powstaje wypadkowa siła elektromotoryczna (siła termoelektr.) wówczas, gdy między spojeniem a pozostałymi końcami przewodów istnieje różnica temperatury (Seebecka zjawisko).
tworzywa sztuczne o liniowej lub rozgałęzionej budowie makrocząsteczek, odznaczające się zdolnością do wielokrotnego przechodzenia w podwyższonej temperaturze w stan plast.;
wyrób włókienniczy, w którym spójność 2 układów nitek, względem siebie, w większości przypadków prostopadłych (osnowa i wątki), uzyskano przez ich wzajemne przeplecenie (tkanie);
transformator położenia kątowego, resolver,
mała maszyna elektr. indukcyjna przeznaczona do pracy jako precyzyjny przetwornik położenia kątowego w napięcie elektryczne.
transmitancja
autom. charakterystyka (model mat.) liniowego układu dynamicznego o skupionych i stałych parametrach, określająca zależność między danym sygnałem wejściowym (wymuszeniem) u(t) a sygnałem wyjściowym (odpowiedzią) y(t).
[łac.],